Złóbcoki należą do grupy chordofonów smyczkowych. Nazwa złóbcoki nawiązuje do żłobienia instrumentu z jednego klocka drewna, inni wywodzą ją od łób, czyli kołyski. Złóbcoki są szczególnie charakterystyczne dla Podhala ale i również grywano na nich w Beskidzie żywieckim. Złóbcoki mają wypukły, podłużny i wąski korpus rezonansowy rzeźbiony wraz z szyjką z jednego klocka. Dawniej posiadały 3, a później 4 struny. Gra się na nich smyczkiem o łukowatym kształcie.
Strojone są tak jak skrzypce, wydają dźwięk cichy, ale przejmujący i ostry. Grał na nich słynny góral Jan Krzeptowski zwany Sabałą. Tytus Chałubiński, znany XIX-wieczny lekarz i popularyzator kultury góralaskiej, wspominając muzykę Sabały napisał: „Mimo największej biegłości grajka, niepodobna tu uniknąć nieraz skrzypienia lub dojmującego pisku”.
Współcześni muzycy góralscy najczęściej zastępują złóbcoki skrzypcami.