Obszar występowania trombity i rogu pasterskiego obejmuje cały łuk Karpat, natomiast instrumenty te na obszarze beskidzkim posiadają cechy wyróżniające. Instrumenty te pełniły funkcję sygnalizacyjną i informacyjną, jako że dawały możliwość porozumiewania się na znaczące odległości. Funkcjonowały w bacowskich kolibach, poczynając od wiosennego wyjścia na hale, aż do późnej jesieni, do tzw. redyku jesiennego. Trombita stanowiła podstawowy element wyposażenia sałaszów (kolib), stanowiła ona narzędzie muzyczne do porozumiewania się pomiędzy jedną a drugą kolibą. Beskidzkie trombity tradycyjnie wykonuje się z drewna świerkowego, całość owija korą czereśniową, którą zdejmuje się spiralnie z gałęzi, w miesiącach wiosennych. Instrumenty te osiągają długość do 4 metrów. Nieodłącznym elementem wyposażenia koliby na halach był naturalny róg, długości do 1 metra. Instrumenty wykonywane były z rogów bawołów rasy węgierskiej, które występowały w Beskidach jako zwierzęta pociągowe. Naturalne rogi zastąpiono z czasem drewnianym instrumentem. Szczególne egzemplarze różnią się kształtem, posiadają bowiem naturalne dla rogu i drzewa zakrzywienie.